گوش استانداری مازندران تیز شده است / قطار تغییرات چه هنگام در ایستگاه ساری سوت می زند؟

پایگاه خبری چهاردانگه: همانگونه که انتظار می رفت پس از مشخص شدن وضعیت پرونده اتمی و فراغت دولت از امور بین المللی اکنون بیشتر توجهات کابینه و شخص رئیس جمهور به مسائل داخلی معطوف شده است.

یکی از مهمترین موضوعات مرتبط با شرایط و درخواست افکار عمومی ، تبدیل شدن شعارهای انتخاباتی دولت به واقعیت است. دولت تدبیر و امید با شعار بهبود وضعیت معیشتی مردم و توجه به حقوق شهروندی توانست پیروز انتخابات شود و زمانی زمام امور را در دست گرفت که کشور در بدترین شرایط اقتصادی و سیاسی قرار داشت. تحریم های سنگین و بی سابقه بین المللی به همراه انزوای سیاسی موجب شد تا دولت وقت علاوه بر اینکه خود در تنگنا قرار گیرد مردم و جامعه را هم در مضیقه قرار دهد.

این شعار حسن روحانی که “چرخ های سانترفیوژ ها باید بچرخد اما چرخ اقتصاد و زندگی مردم هم باید بچرخد” به مذاق اکثریت ملت آگاه ایران خوش آمد و راه تعامل سازنده با دنیا به جای انزوا و درگیری بی حاصل با جهان را برگزیدند.از روز نخست پیروزی حسن روحانی تمامیت خواهان و باج گیران سیاسی نسبت به هرگونه تغییر در فضای فرهنگی و سیاسی کشور هشدار داده بودند و تلاش کردند تا با ارعاب دولت و تهدید به مانع تراشی در راه دولت برای ایجاد تغییر از توان وقدرت مانور کابینه برای دستیابی به اهدافش بکاهند.

برای دولت هم چون اولویت با حل مسئله هسته ای بود ترجیح داد تا کمی در رابطه با مسائل داخلی عقب نشینی کند و با انتخاب برخی از وزرایی که نزدیک به جناح های رقیب بودند تا حدودی شرایط داخلی را متشنج نکند.

از این رو در معرفی استانداران دست پایین را گرفت و در بیشتر استان ها با انتخاب افراد محافظه کار و بعضا سالخورده دست به عصا راه رفت. در این میان استاندار مازندران هم از جمله افرادی بود که با توجه به تجربه کمی که در اداره امور استانی داشت و همچنین ناشناخته بودنش در میان مردم ،برای افکار عمومی مازندران وضعیت مبهمی را ایجاد کرد.او که از بازماندگان دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی است و به طیف محافظه کار آن دوران تعلق دارد در حالی زمام امور استان را در دست گرفت که مردم مازندران نسبت به جمعیت بیشترین رای را به روحانی داده بودند و انتظار می رفت تا دست کم در این مورد بخصوص کابینه روحانی با دقت بیشتری عمل می کرد.البته نباید از نقش پر رنگ برخی از دوستان و همشهری های ربیع فلاح از جمله “صالحی امیری” در حمایت و معرفی ربیع فلاح به عنوان استاندار هم به سادگی عبور کرد.

در حالی که افراد متنفذ و موجهی مانند کیومرث نیازآذری که وی هم از همان افراد دوران هاشمی است حضور داشتند و همشهری امیری صالحی هم هستند ،انتخاب فلاح کمی باعث شگفتی مردم شد . اما نخبگان و مردم عادی به انتظار نشستند تا ببینند این فرد ناشناخته شاید چیزی در چنته داشته باشد. هر چه بر عمر استانداری استاندار مازندران افزوده میشد نگرانی ها از عدم تحقق برنامه های دولت در مازندران هم بیشتر میشد.

استاندار در بدو حضورش قول داد که مازندران را ظرف دو سال متحول کند اما آنچه اکنون مشاهده می شود نه تحول که رکود و تشدید بحران است.

درست چند ماه پس از روی کار آمدن فلاح زمزمه های رفتنش شنیده شد چرا که مردم،رسانه ها و نخبگان استان پی بردند که با وجود این استاندار استان به جایی نخواهد رسید. اوج این نارضایتی در زمان سفر رئیس جمهور به مازندران مشاهده شد که در استانی که بارها رئیس جمهور از استقبال مردم در تبلیغات  انتخاباتیش تعریف کرده بود و معتقد بود جرقه پیروزی در انتخابات در سفرش به ساری زده شد ،نمایان گشت.

انتشار عکس ها و فیلم های روز استقبال و نیامدن مردم به خیابان ها سخن از نارضایتی عمیق مردم داشت و این نکته ای بود که رئیس جمهور و هیئت همراه به خوبی درک کردند.پس از احضار ربیع فلاح به وزارت کشور تغییرات زیادی در پست های حساس آغاز شد و این تغییرات اساسی از بدنه استانداری تا فرمانداران و مدیرکل ها را در بر گرفت.

اما دولت هم خوب می داند که آنچه مردم مازندران در انتظارش هستند یک خانه تکانی اساسی در راس هرم استانداری است و با توجه به اینکه تنها چند ماه مانده به انتخابات مهم مجلس هنوز هم قطار تغییر استانداران در حرکت است این پرسش مطرح می شود که آیا این قطار در ایستگاه ساری هم سوت خواهد زد؟/وارش