کمبود فضا و بی‌رغبتی والدین دوروی سکه بی‌تحرکی دانش‌آموزان
شادی ، نشاط و تحرک اجزای جدایی‌ناپذیر دنیای کودکانه به خصوص در سنین دانش آموزی هستند که می تواند در دوران طولانی دانش آموزی، مقابل انبوهی از مطالب حفظی و یادگیری‌های پیاپی روحیه بخش باشند.
در گذشته مدارس مازندران به دلیل وسعت و قرارگیری در محیطی سرسبز از پویایی خوبی برخوردار بودند و تحرک ، بازی و شادی با کلمه مدرسه گره خورده بود.
امروزه به واسطه تراکم فیزیکی و فضای تنگ شهری، مدارس و فضاهای آموزشی نیز محدود و متراکم تر شده که این مساله در کنار کمبود فضای ورزشی باعث شده نشاط و شادی از چهره دانش اموزان رخت ببندد.
آمارها نشان می دهد سرانه فضای آموزشی برای هر دانش آموز مازندرانی در سال تحصیلی جاری حدود پنج متر است که حدود سه متر با استاندارد کشور و ۶ متر با استاندارد جهانی فاصله دارد.
در حالی فضای محدود آموزشی به نوعی نفس نشاط و تحرک دانش آموزان را گرفته که بی توجهی برخی والدین به تحرک بدنی بر رنج دانش آموزان استان افزوده است.والدینی که تمام توجه و تمایلشان موفقیت فرزندانشان در عرصه های نظیر کنکور است و گویا تحرک ، بازی و نشاط فرزندانشان را فراموش کردند.
گواه بی تحرکی دانش اموزان مازندرانی ، گرفتاری بیش از ۴۰ درصد دانش اموزان استان به چاقی مفرط است که در این مسئله به اعتقاد کارشناسان بی توجهی والدین و فضای آموزشی محدود متهمان اصلی هستند.
کمبود فضای آموزشی متهم ردیف اول
کاهش نشاط و شادی و کم تحرکی دانش اموزان ارتباط مستقیمی با کمبود فضای آموزشی مدارس استان مازندران دارد که در وضعیت خوبی به سر نمی برند.
بر اساس آمار رسمی ، در حال حاضر سرانه فضای آموزشی و پرورشی استان مازندران پنج متر مربع است در حالی که میانگین کشوری ۵.۲ متر مربع و فضای استاندارد کشوری نیز ۸.۴ متر مربع است.
بر اساس پیش بینی نوسازی مدارس مازندران به غیر از پروژه های تکمیل و تحویل شده برای اول مهر ماه ، تا پایان سال ۹۸ نوسازی مدارس استان به عنوان مجری طرح ساخت مدار و فضاهای آموزشی ۳۰ پروژه نوسازی مدارس و فضای آموزشی تکمیل و تحویل آموزش و پرورش خواهد داد.
هم اکنون حدود ۱۰۰ پروژه نوسازی و تجهیز مدارس نیمه تمام دولتی در استان وجود دارد که تمامی هزینه‌های آن از سوی دولت تامین می شود.
حال به این مسائل غیر استاندارد بودن مدارس غیر انتفاعی را از لحاظ ساختار مدرسه ای اضافه کنیم که اغلب انان ساختمان های مسکونی هستند و هیچ فضایی برای تحرک ندارند که عملا هر تحرکی که پیش زمینه شادی و نشاط است را از دانش اموز خواهد گرفت.
کمبود فضای آموزشی یکی از مشکلات اساسی استان مازندران است که سالها دانش اموزان با آن گریبانگیر هستند و ردیف اول محرومیت فضای آموزشی ناحیه یک ساری است.
جالب است بدانید سرانه فضای آموزشی برای ناحیه یک ساری ۲ متر بوده که یک چهارم استاندارد کشوری است.
آموزش و پرورش، خانواده ها را مقصر می داند
معاون تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش مازندران با انتقاد از بی توجهی برخی خانواده‌ها نسبت به شادی، نشاط و تحرک فرزندان گفت: متاسفانه این بی‌توجهی مانع از رشد تمام استعدادها و همچنین بلوغ روانی و روحی دانش آموزان می شود.
سید علی ساداتی با بیان اینکه بی توجهی والدین به تحرک و شادی دانش اموزان تکلیف آموزش و پرورش را در چنین شرایطی بیشتر می کند، افزود: برای داشتن یک جامعه خلاق باید فرزندان شاد و با نشاطی را پرورش داد.
وی همچنین جامعه خسته و بیحال را فاقد خلاقیت دانست و اظهار داشت: باید شادی و نشاط نه تنها اولویت مدارس و آموزش و پرورش قرار گیرد ، بلکه والدین نیز نسبت به این مسئله احساس تکلیف کنند.
معاون آموزش و پرورش مازندران از خرید تجهیزات ورزشی در سال تحصیلی جاری خبر داد و ادامه داد: از آغاز سال تحصیلی بیش از یک میلیارد و پانصد میلیون تومان تجهیزات در حوزه ورزشی خریداری و در مدارس استان توزیع شد.
ساداتی در ادامه گفت: شرایط حداقلی در مدارس مازندران فراهم است و تلاش کردیم با برنامه های شادی چون مراسم صبحگاهی، حیات پویا، المپیاد درون مدرسه ای و برنامه های متعدد شادی و نشاط لازم را به دانش آموز بدهیم.
ساداتی توجیه بودن مدیران مدارس در مورد انجام برنامه های شادی و نشاط آفرین مهم توصیف کرد و گفت: مدیران در این مسئله باید پای کار بیایند زیرا اگر مدیران به طور جدی پای کار نباشند هیچ کدام از این طرح ها به نتیجه مطلوب نخواهد رسید.
وی تاکید کرد : فضای ورزش و بازی را از کودکان نگیریم و اگر در مدرسه بهداشت، سلامت، ایمنی، شادی و نشاط در مدارس فراهم باشد و سواد حرکتی دانش آموزان را افزایش دهیم قطعا آینده آنان را تضمین کرده ایم.
قربانی شادی به بهانه رشد تحصیلی
پری خیری کارشناس مشاوره تحصیلی با اشاره به اینکه امروزه فضای آموزشی و تفریح اصلا در اولویت و برنامه زندگی دانش آموزان قرار ندارد، گفت: امروزه مهم‌ترین دغدغه والدین دستیابی نمره عالی توسط دانش آموز و سبقت از دیگر رقبایش برای کسب سهمیه دانشگاه است.
وی ادامه داد: حتی اگر نگاهی به برنامه‌ریزی مدارس بیاندازید ، به وضوح شاهد اولویت درس خوانی ، کتاب خوانی و کسب تراز بالا توسط دانش آموزان است تا در مجموع مدارس نیز بتوانند به واسطه این مسئله اعتباری کسب کرده و معروف شوند.
این کارشناس گفت: در این موضوع کنکور بیشترین تاثیر را بر والدین و مدارس گذاشته و رقابت در عرصه کسب بهترین کرسی در بهترین دانشگاه تمام زمان دانش آموزان را به حفظ کردن و یادگیری دروس اختصاص می دهد.
خیری اظهار داشت: والدین بااین نگاه که فرزندشان وقت کافی برای آموخته ها و دانستنی های کافی داشته باشد، دچار وسواس و دستپاچگی برای برنامه ریزی اوقات فراغت آنها می شوند.
وی گفت: والدین دوست دارند تمایل های ذهنی و علایق خود را در وجود کودکشان ببینند در حالی که ممکن است فرزندشان به آنچه مورد علاقه والدین است، بی علاقه باشد و استفاده ای از کلاس نبرد.
کارشناس مشاوره تحصیلی با اشاره به اینکه باید پذیرفت که ساختار مدارس ما از لحاظ فضای آموزشی با بحران جدی روبرو است ، افزود: اما اصلا نگاه نظام آموزشی و دیدگاه والدین به پرورش روحی و روانی دانش آموزان نیست و شادی و نشاط جایگاهی در برنامه ریزی دانش آموزان و کودکان ندارد و اگر هم برنامه مفرحی برگزار شود بسیار کم‌رنگ و بی اثر و محدود است.
خیری با تاکید بر اینکه نباید کودک را مجبور کرد تمام زندگی خود را در کلاس های درس و به حفظ کردنی بگذرانند، تاکید کرد: قرار دادن فرزندان در محیط‌های تفریحی و شادی می تواند در رشد فکری ، جامعه پذیری و شادابی آنها کمک کند.
وی همچنین اموزش و پرورش و نظام آموزشی را مقصر اصلی هدر رفت زندگی کودکان در کلاس های درس عنوان کرد و گفت: در بسیاری از موارد محدود کردن اوقات فراغت دانش آموزان از سوی مدارس به والدین تحمیل می شود.
به گفته او قرار دادن ۲ ساعت در هفته به عنوان زنگ ورزش در میان انبوهی از کلاس های درسی و کلاس های فوق برنامه برای دانش آموز مانند یک طنز بزرگ است که هیچ تاثیری بر نشاط کودکان و دانش اموزان ندارد.
خیری در پایان تاکید کرد: کمبود فضا و برنامه ریزی آموزشی و بی توجهی والدین ۲ روی سکه از بین بردن شادی و نشاط و تحرک دانش اموزان است که باید هماهنگ حل شوند.
بنا بر امارهای رسمی در حال حاضر ۵۳۶ هزار دانش اموز در مدارس مازندران مشغول به تحصیل هستند.
