پایگاه خبری چهاردانگه
بخش چهاردانگه شهرستان ساري

پای ثابت زنگ انشاء بودم، بارها به رزمندگان نامه نوشتم

0

علیرضا سعیدی کیاسری.کارشناس ارشد تئاتر با گرایش ادبیات نمایشی. نویستده، رورنامه نگار، صاحب امتیاز و مدیر مسئول مجله «تی تی مونا» نخستین نشریه ویژه کودکان استان مازندران و با سابقه 25 سال دبیر رسمی آموزش و پرورش است.

از سعیدی کیاسری چندین مقاله و سه جلد کتاب نمایشنامه منتشر شده و چند جلد نیز در نوبت انتشار می باشد.وی ضمن حضور در جشنواره های متعدد هنری در سطح استانی و ملی، موفقیت های بسیاری را نیز بدست آورده است.

در ادامه گفتگوها با فرهنگیان زحمت کش بخش چهاردانگه و در آخرین گفتگو پای صحبت این هنرمند فرهنگی بخش چهاردانگه می نشینیم.

…………………………………………

آقای سعیدی شما از دانش آموزان دهه شصت بودید که همزمان با تحصیل کارهای هنری انجام می دادی از دوران تحصیل بگید.جشن های پیروزی انقلاب راهپیمایی های 13 آبان و قلک های کمک به رزمندگان و سنگر های که تو مدارس درست می کردید خاطرات مشترک  دانش آموزان دهه 60 هست از اون دوران برامون بگید

اولین روز ورود به مدرسه و نشستن در کلاس اول ابتدایی مصادف شد با آغاز جنگ تحمیلی که شرایط جامعه را کاملا دگرگون کرد. شور و نشاطی اون دوران حاکم بود گروه های سرود نمایش و… انگار کارهای فرهنگی تربیتی نمود بیشتری داشت. شعرها و سرودهای مراسم صبحگاهی و مناسبتهای ملی و مذهبی همه رنگ جنگ و جبهه و شهادت پیدا کرد.

هرگز یادم نمی رود پول عیدی های خودمان را در قلک هایی که به شکل تانک و نارنجک یا قمقمه بود می ریختیم و به جبهه ها می دادیم.تفنگ بازی یکی از جذاب ترین بازیهای گروهی بچه های هم نسل ما بود که بیشتر آن با تخته درست می شد.

حضور در راهپیمایی و مراسم دعای توسل و کمیل و شرکت در نمازجمعه برای ما لذت خاصی داشت. در آن دوران مسابقات فرهنگی و هنری مثل نمایش و سرود و نقاشی و…شور فوق العاده ای میان بچه ها ایجاد می کرد. در دوران راهنمایی و دبیرستان من و همدوره ای هایم یکی از بهترین گروههای تئاتر دانش آموزی کیاسر را داشتیم که حتی به جشنواره استانی در تنکابن هم رفته بودیم. من چون از همان دوران علاقمند به کتاب خواندن بودم و انشای خوبی می نوشتم،یکی از کسانی بودم که پای ثابت نوشتن نامه ای به رزمندگان اسلام بودم

نمونه ای دارید ذکر کنید

بله…من با دو سه تا از رزمندگان مدتها با نامه در ارتباط بودم.حتی با یکی از آنها بنام سبد اسماعیل حسینی اهل نیشابور چند سال نامه می نوشتیم…جالب اینکه هنوز عکس این رزمنده را در آلبوم دارم .اتفاقا طرح فیلمنامه ای از همین موضوع خودم نوشتم که اخیرا پیشنهادی از یکی از مراکز فرهنگی بابت ساخت آن دریافت نمودم.

از بچه های اون دوران با چه کسانی ارتباط تون رو حفظ کردید؟

همدوره ای های ابتدایی من آقایان سید اسماعیل موسوی،سلیمان خلیل نژاد،سید علی اکبر موسوی،قدیر شریفی،،مهدی زمانپور،عباس خلسه و… بودند.
شرایط شغلی و دغدغه های زندگی  و بسیاری عوامل دیگر موجب دوری خیلی از آدمها شده که ناحواسته در دنیای امروز شکل گرفته،من کم و بیش با بعضی از این یاران دبستانی ام در تماس هستم.

دانشگاه تربیت معلم  همدوره بودی منظورم کیاسری ها؟

من در دوره تربیت معلم با آقای علی اصغر زمانپور هم دوره و هم رشته و حتی در یک خوابگاه بودیم.ایشان فرد شریف و عزیزی بودند.

علاقه شما به فعالیت فرهنگی و هنری باعث شد به این سمت برید که توی کانون کار کنید ؟ فکر کنم فضای متفاوت آموزش رو تجربه کردید از احساس کار با بچه ها بگید.

چون من شدیدا غرق در امور هنری و فرهنگی شده بودم،زمینه شغلی را هم در این عرصه انتخاب نمودم و به کسب تجربه و ادامه تحصیل پرداختم..یکی از ماندگارترین خاطراتم در دوره معلمی حضورم بعنوان مربی پرورشی در دبیرستان شبانه روزی تلمادره در سال 74 و 75 و بعد از آن مدیریت کانون فرهنگی شهید فهمیده ساری حوالی سالهای 79تا 81 بود که خدا رو شکر توفیق داشتم قدمهایی هر چند کوچک برای فعالیتهای فرهنگی و هنری دانش آموزان بردارم

از چه زمانی فعالیت  آموزشی رو آغاز کردید؟

من سال 71 وارد تربیت معلم شدم و سال 73 رسما بعنوان مربی پرورشی آغاز به کار نمودم.

شما در کیاسر هم کار کردید.اوضاع اون موقع چطور بود؟ منظورم جو کار فرهنگی هنری هست

فضای فعالیتهای فرهنگی کیاسر تا سال 67 علیرغم همه کمبودها و سادگی ها خیلی دلپذیر بود.اما متاسفانه با متفاوت شدن شرایط اجتماعی و سیاسی زادگاهمان با افت شدید فعالیتهای فرهنگی و هنری روبرو شدیم.اگر کاری هم صورت می گرفت چشم و هم چشمی  و حتی عرض اندام دو طیف مقابل در کیاسر بود.

الان استعدادها رو چطور شناسایی می کنن؟ برای پرورش استعدادها برنامه ی خاصی وجود داره؟

با توجه به ضعف محرز آموزش و پرورش در این زمینه و وجود مراکز خصوصی و موسسات مختلف در جامعه، خانواده ها ترجیح می دهند خارج از آموزش و پرورش استعداد فرزندانشان را پرورش دهند

آقای سعیدی شما از دانش آموزان دهه شصت بودید که همزمان با تحصیل کارهای هنری انجام می دادی از دوران تحصیل بگید.

من در دوره دانش آموزی عضو گروه سرود و تئاتر بودم.و  روزنامه دیواری های خوبی درست می کردم و شعر و مقاله می نوشتم و مجری می شدم اما بیشترین فعالیتم در حوزه نمایش بود.

اگر مقایسه ای با دانش آموزان الان داشته باشیم چی می گید؟

صفا و صمیمیت و سادگی دانش آموزان دهه شصت اصلا  با چند لایگی و پیچیدگی دانش آموزان امروزی قابل قیاس نیست…

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.