عزاداری خالصانه قدیمی‌ها‌ی کیاسر در محرم
دیدن این ویدئو چهار دقیقه‌ای هزاران بار می‌ارزه. ( لینک ویدئو )
محرم ۱۴۰۹ افتاده تو ماه مرداد. درست مثل امسال، شنبه و یکشنبه تاسوعا و عاشوراست.
شبای کیاسر نسبتا خنکه، اما نه برای این حجم از جمعیت، پنجره‌ها‌ی چوبی بازن، همه خیس عرقیم، من یه پسربچه ده ساله‌ام احتمالا ته‌‌مها دارم محکم به سینه‌ام می‌زنم که سرخیش‌و اخر شب نشون رفقا بدم.
بچه‌ها مدام در رفت‌و‌آمدن، میرن بیرون میان توو.
حاج محمود یه ترکه دستش گرفته، رفت‌وآمدو کنترل می‌کنه، نظم تکیه با اونه، خداییش اگر نبود کی می‌خواست جلوی این وروجک‌ها‌رو بگیره، کم مونده از این ستون‌های چوبی برن بالا.
سیم‌های برق بدجور تو هم تنیدن، لامپ‌های رشته ۲۰۰ گرمای حسینه رو تشدید کرده، اما مردم سه‌ضرب دارن سینه می‌زنن.
دلم می‌خواد برم اون جلو، اما اونایی که رفتن‌و برگردوندن.
اینجا بچه‌ها‌رو از پدراشون جدا می‌کنن، چقدر سخته ولی، آدم احساس کنه نمی‌تونه به پدرش نزدیک شه.
هر لحظه بهانه‌ای جور می‌کنیم، برای خوردن آب یا دستشویی باباهامون‌‌و دید می‌زنیم!
بابا یه مرد چهل‌ویکساله است درست همسن الان من! (خیلی مرد شدم خودم خبر نداشتم!) دایی گت‌آقام اون پیرهن چهارخونه تنشه، الهی قربونش برم! (۱۲سال بعد یعنی بیست شهریور ۸۰ به رحمت خدا رفت).
خانم‌ها عده‌ی کمی‌شون گوشه حسینیه جا پیدا کردن برای نشستن، بیشتری‌هاشون توی حیاط دارن صدای مرثیه محمد رجبی‌و گوش می‌کنن.
روضه امام حسین همه‌جا طرفدار داره، اما تکیه بالای محل واقعا دیدنیه.
رسمه پیرمردها به دیوار تکیه میدن، میشه یه‌روز منم یه جایی برای نشستن پیدا کنم؟
اون سال‌ها تو کیاسر دو تا مداح ثابت داشتیم، آق‌مهدی ابراهیمی که قرآن‌خون ما بود، سه‌ضرب‌های معروفش جمعیت‌و به وجد می‌آورد. کافی بود سه‌تا انگشتش بره بالا، صدای “علیییییییی” که به گوش ما می‌رسید اون ته حسینه محکم‌تر به سینه‌ها می‌زدیم.
اما نوحه‌های سوزناک محمدآقای رجبی دل سنگ‌و سوراخ می‌کرد، اینا که دلشون همه امام حسینی بود.
اون وقت‌ها اسم شهدا رو که می‌آورد اشک چشامون ناخودآگاه جاری می‌شد، شهدای کربلا رو درک نکرده بودیم، اما با شهدای جنگ تحمیلی زندگی کرده بودیم.
این دوتا بند معروف “شام عاشور است خواهر پایداری پیشه کن، کربلا غوغاست خواهر پایداری پیشه کن” و “امشب کلام حق به گوش آید، جان به جوش آید. جان به جوش آید…” همچنان تو گوش ماست.
الان که این پست‌و دارم می‌نویسم هشتاد نود درصد پیرمردها به رحمت خدا رفتن، انشالله عزاداری‌هاشون شفیع روز قیامت بشه.
روح همه درگذشتگان شاد. شب عاشور اگر دلتون شکست برای منم دعا کنید.
نوشته: سید روح الله شجاعی کیاسری
