شرکت های بیمه ای به منافع چشمگیری دست پیدا می کنند

دولت هر ساله میلیاردها تومان بابت صدمات جانی و مالی در حوادث رانندگی در مسیر ساری به کیاسر ، خساراتی را متحمل می شود ؛ دولت حتی اگر هزینه پرداخت بیمه به بیمه گزاران را در همین جاده برای بازسازی یا تعریض آن در دستور کار قرار دهد نه تنها دچار خسارت نمی شود بلکه از بسیاری از هزینه ها نیز جلوگیری خواهد شد . دولت هر سال بابت پرداخت دیه قربانیان این جاده ، میلیاردها تومان هزینه می کند و البته بابت خسارت به خودروها ، نقص عضو سرنشینان میلیاردها تومان از طریق شرکت های بیمه گذار متحمل هزینه می شود . خب اگر جان انسان های این منطقه و مسافرین گذری مسیر مذکور برای مسئولین اهمیت ندارد حداقل به دنبال تأمین منافع دولت باشند.

از نماینده مقام معظم رهبری در مازندران – استاندار و نمایندگان مجلس انتظار داریم که به داد مردم این منطقه برسند ؛ جاده ساری به کیاسر را جاده زائران حضرت امام رضا(ع) مطرح می کنند چرا که بسیاری از زائرین از این مسیر برای تشرقف به مشهد مقدس عبور می کنند و البته مسیر مذکور راه ارتباطی به خراسان – دامغان – سمنان – اصفهان و مسیر شمال کشور است.

جاده زیبا مازندران به سمنان به مسیر کارناوال زباله از شمال به جنوب شهرستان تبدیل شده و همه قول هایی که مسئولین استان برای حل بحران زباله در ساری داده بودند ، پوچ و تکراری بوده است ؛ زمانیکه جاده اسیر بحران زباله شده چه انتظاری برای احیای گردشگری داریم ؟! محیط زیست این منطقه نابود شده و شهرک صنعتی کیاسر در بحث اشتغال بیکاران یا توسعه در اشتغال تعطیل شده است . در بحث ترویج کشاوزی ، دامداری و باغداری چه خدمات مثبتی دولت در چهاردانگه و دودانگه داشته است ؟ در بحث تغییر الگوی کشت در مناطق بالادست چهاردانگه چه خدماتی ارائه شده است . دولت بیاید بررسی کند چرا اکثریت روستاهای مناطق دودانگه و چهاردانگه خالی از سکنه است و این مناطق به مناطق خوش نشین آنهم سال ۱۰ الی ۱۵ روز برای هواخوری تبدیل شده است ؛ کوچ اهالی این مناطق به شهرهای ساری و شهرهای استان سمنان بیش از گذشته رواج پیدا کرده و مسئولین دولت باید از خود این سوأل را بپرسند که علت این همه نگرانی ها برای مناطق مذکور چیست ؟ چرا به نیازهای شورای اسلامی مناطق توجهی نمی شود ؟ مسئولین سالی یکبار به این مناطق سفر می کنند آنهم شاید برای مراسم یادواره شهدا یا گردش های تابستانه و فرار از گرما که این مسئله قطعاً قابل تأمل است.

در یکی از جلساتی که حضور داشتم برای بحث تبدیل مناطقی از چهاردانگه برای پروژه گردشگری که مسئول این منطقه مدعی شد که به جای اینکه این مرتع را برای دامداری – باغداری و کشاورزی در نظر بگیریم اجازه بدهید برای فروش زمین ها به گردشگران و پروژه های تفریحی این مناطق را به پول تبدیل کنیم که البته از نظر اقتصادی خیلی به سود صاحبان زمین است این یعنی احیای باغداری – کشاورزی – دامداری و … به باد فراموشی سپرده می شود و مخلص کلام اینکه دودانگه و چهاردانگه مظلوم تر از همیشه به سر می برند.

نویسنده: شعبان وفایی نژاد