روایتی از بانوی کارآفرین سوادکوهی/ صادرات از دل روستا+ فیلم و عکس

به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان سوادکوه، علاقه و اراده در کنار علم و امکانات می‌تواند موفقیت‌هایی را شکل دهد و قسمتی از چرخ اقتصادی را به حرکت درآورد.

بخشی از این چرخش بردوش بانوانی است که باوجود همه ناملایمات و سختی‌ها با اراده قوی‌شان مانع از فعالیت نشده است.

خانم‌ها در بسیاری از مشاغل موفق بودند و الگویی برای جامعه محسوب می‌شوند از جمله پرورش گل و گلخانه‌داری که با ظرافت‌شان سازگاری دارد و بخشی از زندگی آنان می‌شود.

زنانی که بیشترین دغدغه آنها سلامت گیاهانی است که برایشان زحمت کشیده‌اند و شبانه روز شاهد رشد آنها بودند و چه زیباست به‌ثمر‌نشستن تلاشی که با علاقه و عواطف عجین شده باشد.

* پرورش گیاهان صادراتی در کنیج‌کلا زیراب سوادکوه

«ثریا ابوطالبی‌پیر نعیمی» کارشناس ارشد مهندسی کشاورزی گرایش اصلاح نباتات٬ با توجه به علمی که دارد توانست به دنبال علاقه کاری‌اش برود.

وی که بعد از فارغ‌التحصیلی به دنبال ایجاد گلخانه بود، می‌گوید: بعد از اینکه در سال ۱۳۹۲ فارغ‌التحصیل شدم دلم می‌خواست در روستای «پیرنعیم» گلخانه‌ای داشته باشم یا آزمایشگاه کشت بافت کار کنم.

به دنبال پروژه خاص بودم

در سال ۱۳۹۵ به واسطه یکی از دوستانم با شرکت بین‌المللی «فدک گل» آشنا شدم ولی می‌خواستم بدانم آیا دوستم که در اصفهان کارش را شروع کرده‌ بود موفق می‌شود یا نه.

بعد موفقیت او٬ درسال ۱۳۹۷ با اجاره کردن سازه از دانشگاه شهید بهشتی زیراب در «کنیج‌کلا» کارم را در سوادکوه شروع کردم.

ابوطالبی که در ابتدا با سرمایه شخصی و حمایت خانواده‌اش کارش را آغاز کرد، افزود: با سرمایه خودم و حمایت خانواده‌ام کارم را شروع کردم و البته بعد یکسال وام هم گرفتم.

وی ضمن تشکر از مسؤولان دانشگاه و بخشدار زیراب ادامه داد: در مدت فعالیتم علاوه بر خانواده‌ام، رئیس سابق، کنونی و مسؤولان دانشگاه پردیس شهید بهشتی و همچنین بخشدار و کارشناسان بخشداری زیراب مرا حمایت کردند و از آنجائیکه رفت و آمد برایم سخت بود می‌توانستم از سرویس دانشگاه استفاده کنم حتی در سخت‌ترین شرایط جوی هم راننده دانشگاه منتظرم می‌ماند تا مرا به گلخانه برساند.

این مهندس کشاورزی مهم‌ترین بخش کار را بازار فروش دانست و اظهار کرد: کارشناسی از شرکت من را راهنمایی می‌کند و در گلخانه دو گونه از «آلوئه» و سه گونه «اچوریا» کشت می کنم‌ و مهم‌ترین بخش کار بازار فروش است که اگر نباشد، تولید معنایی ندارد و با شرکتی که قرارداد دارم من فقط تولید انجام می‌دهم و مسؤولیت فروش با شرکت است و شرکت هم تولیدات مرا در بازار داخلی می‌فروشد و به بازار خارجی از جمله روسیه و عمان صادر می‌کند.

وی شیوع بیماری کرونا را در کارش بی‌تاثیر نداست ولی با این حال حتی در این مدت نیز شرکت خرید از او را انجام داده است و در این خصوص گفت: در این شرایط کشور و جهان مانند تمام صنف‌ها فروش در بازار داخلی و خارجی متوقف شده اما از آنجائیکه ما گیاه ریشه‌ای و گلدانی تولید می‌کنیم، گیاهان از بین نرفت و در حال رشد هستند این در حالیست که در ایران و دنیا به دلیل شیوع کرونا خیلی از تولیدات گلخانه‌ای از بین رفته است.

وی با بیان اینکه بیماری کرونا در تولیدات او تاثیر منفی چندانی نداشته است، افزود: با کم‌شدن این بیماری و ورود مردم به سطح شهرها و باز شدن راه صادرات٬ فروش افزایش خواهد یافت و در این مدت تأثیر منفی چندانی نداشت چرا که شرکتی که با آن قرارداد دارم درخط مقدم ایستاد و در همین مدت نیز توانستم محصولاتم را به آنها بفروشم.

* علاقه به پرورش گل دلیلی برای تحمل ناملایمات

ابوطالبی از مشکلات گلخانه‌داری‌اش گفته و اینکه هنوز در خصوص نیازهای اولیه یک گلخانه مشکلاتی دارد، گفت: هر گلخانه‌ای نیاز به امتیاز آب٬ برق و گاز دارد و من سازه‌ای اجاره کرده بودم که فقط زمین بود و سازه و چیز دیگری نداشت و مسؤولان دانشگاه برای گرفتن امتیاز گاز از من حمایت کردند و برای گرفتن امتیاز آب نیز اقدام کردم، اگر چه در تمام این مدت از آب دانشگاه استفاده می‌کنم.برای گرفتن امتیاز گاز با کمک دانشگاه و بخشداری توانستم بعد ۹ماه دوندگی در تیر‌ماه ۱۳۹۸ کنتور نصب کنم.

این گلخانه‌دار با بیان اینکه در سال گذشته به دلیل نداشتن گاز دچار مشکل شده بود، خاطرنشان کرد: زمستان سال گذشته به دلیل نداشتن گاز مشکل داشتم و بخاری برقی هم گرم نمی‌کرد و کپسول گاز برای بخاری گازی به دلیل سرمای شدید یخ می‌زد و سرما باعث شده بود گیاهانم رشد کندی داشته باشند.

نداشتن روشنایی محوطه یکی دیگر از مشکلاتی است که او با آن درگیر است. وی در این خصوص اظهارداشت: از همان ابتدا مسیر گل‌خانه تا پژوهش‌کده لامپ روشنایی داشت ولی مدتی است که ندارد و مهر‌ماه سال 1398 که فرماندار٬ بخشدار و چند تن از رؤسای ادارات به مناسبت روز روستا آمده بودند از آنها درخواست کردم با رئیس اداره برق صحبت کنند یا با پیگیری خودم لامپ محوطه نصب شود ولی با وجود گذشت این همه مدت هنوز برای نصب نیامدند.

ابوطالبی با بیان اینکه اگرچه آب مصرفی گلخانه را از دانشگاه می گیرم ولی با این حال مشکلاتی هم برایم بوجود می آید، افزود:درست است که دانشگاه آب مصرفی را در اختیارم می گذارد اما گاهی دانشجویان کارشناسی ارشد که در آزمایشگاه هستند٬ نمی توانم هر دفعه از آب استفاده کنم با این حال در این خصوص مسؤولان دانشگاه واقعا همراهی‌ام می کنند و گاهی خاک گل‌هایم خشک می شود و یا حدود 3 هفته آب نداشتم و مجبور بودم از خانه بیاورم ولی اکنون که تعداد گلدان‌هایم ۱۲هزار عدد شد، مجبورم تحمل کنم تا امتیاز آب را بگیرم.

این مهندس کشاورزی یکی از دلایل تحمل مشکلات را علاقه زیاد به این کار و برقراری رابطه عاطفی با گل‌هایش برشمرد و تصریح کرد: به این کار علاقه دارم و آرزویم این است که روزی از خودم گلخانه داشته باشم و گل‌هایم را دوست دارم و یادم است یکسری که نشاهای «آلوئه کاکتوس» را فروختم موقعی که آمدند ببرند گریه‌ام گرفته بود و یک سال و نیم برایشان زحمت کشیده بودم و وابسته شده بودم و از اینکه بروند دلم تنگ می شود.

ابوطالبی با اشاره به بی توجهی برخی مسؤولان شهرستان خاطرنشان کرد: درست است که سوادکوه امکانات زیادی ندارد ولی وقتی کسی کار‌و‌تلاش می کند باید بیشتر حمایت شود.

وی افزود: مدیر جهاد کشاورزی حمایتم نکرد و پاییز و زمستان 1397 برای گرفتن امتیاز گاز وقتی به جهادکشاورزی مراجعه کردم و از معاون نامه برای اداره گاز گرفته بودم٬ در اداره گاز به من گفتند که مدیر جهادکشاورزی چند دقیقه بعد نامه شما نامه زده که به این خانم امتیاز ندهید و دلیل را همراه نداشتن پروانه اعلام کرده بود و درصورتی که در این فاصله کوتاه می توانستند با من تماس بگیرند و بگویند که پروانه ام را ببرم و همین موضوع باعث شد ۹ماه طول بکشد تا امتیاز گاز بگیرم.

این گلخانه‌دار با گلایه از متولیان مربوطه، افزود: جهادکشاورزی هیچ حمایتی نکرد و اگر بخشداری و مسؤولان دانشگاه حامی و پیگیر نبودند، گازکشی انجام نمی‌شد و هرچند خودم تصمیم گرفتم با سرمایه اولیه کار را شروع کنم و تا الان هم به تنهایی اداره می‌کنم ولی گاهی واقعا نیازمند حمایت هستم و امتیاز گاز٬ برق و آب مهمترین نیاز گلخانه‌ام است.

*سنگ اندازی هایی که مانع توسعه است

امروزه گلخانه‌داری از توجیه اقتصادی برخوردار است و چه خوب می‌شود افرادی که وارد این عرصه می شوند مورد حمایت قرار گیرند.

چراکه بسیاری از آنها بازارهای خارجی را هم تأمین و موجب ارزآوری می شوند.شاید بتوان گفت یکی از دلایل توسعه نایافتگی سوادکوه حمایت‌نکردن و بی‌توجهی متولیان در زمینه اشتغال است.

وقتی فردی با سرمایه خود به تنهایی کاری را با علاقه شروع می‌کند در بعضی مواقع نیازمند حمایت خواهد بود و دریغ کردن حمایت٬ نوعی سنگ‌اندازی برای توسعه است.گویی سوادکوه محکوم به محرومیت است و چه خوب است با حمایت جوانان تحصیل‌کرده و علاقه‌مند به ایجاد مشاغل٬ قدمی برای کاهش بار محرومیت و جلوگیری از مهاجرت شغلی برداشت.

گزارش از معظمه نقی‌پور

 /86015/ع/و