پایگاه خبری چهاردانگه
بخش چهاردانگه شهرستان ساري

فیلم: زمستون بل‌برف‌ بباره‌ ون‌ پشت سر بهاره

0

سیدروح الله شجاعی کیاسری، فعال رسانه ای در صفحه شخصی خود در فضای مجازی نوشت:

به این تصاویر خوب نگاه کنید، اینجا ایران است،‌ تصاویر را از سرزمین‌ مادر‌ی‌ما مازندران ببینید.

“پهلوون‌ مردیم، اهل نبردیم، روحیه‌مون پلنگی،” (تو رو خدا نگید شلوار پلنگی)
(اخیرا آهنگ بی‌هویتی با همین مضمون‌ سر زبان‌ها افتاده و تیکه کلام همه شده)

زندگی در شرایط سخت، جدال با طبیعت، اعتقاد به کسب روزی حلال از ما مازنی‌ها‌ مردانی‌ شجاع، باغیرت و امیدوار ساخته.

اینجا بازنشستگی‌ نداریم این مردان کوهستان حقوقی‌ هم دریافت نمی‌کنند و روزی‌شان‌ در گرو تلاش‌شان‌ است.

هنوز در ارتفاعات و ییلاق‌‌ مردانی زندگی می‌کنند که دیدن تصاویرشان‌ غرورانگیز است. آدم‌های که با دستان زخمت‌شان احشام‌ را نوازش می‌کنند، آن‌ها سرشار از احساس‌اند، برای هم اواز می‌خوانند. در دل کوهستان نوای امیری، کتولی و طالبا‌ سر می‌دهند.

شاید سواد درست و حسابی نداشته باشند و کتاب نخوانده باشند، سینه‌شان اما پر است از حکایت‌های‌ جواراجور زندگی. آنها برای‌ شب‌های‌ طولانی زمستانی‌ “اوسنی” در آستین دارند، قصه‌هایی سراسر پند و اندرز. کافی‌است یک شب میهمان‌ خانه‌هایشان باشی. عجیب حال و هوایی دارد این ییلاق مازندرانی‌ها.

درکشان از زندگی کار است کار است و کار. بعد از مرگ عزیزان‌شان قرص دیازپام‌ نمی‌خورند تا کنار بخاری خوابشان ببرد، آن‌ها به دل طبیعت می‌زنند. غم‌شان نان‌ است و آبرو‌ نه مرگ عزیز فرزند و همسایه.

مادری را می‌شناسم که نزدیکی ظهر پیکر فرزند بیمارش را به خاک سپرد‌ و عصری تنور خانه را گرم کرد تا سفره‌ شوهرش‌ صبح فردا خالی نباشد.
پدری را می‌شناسم که طی چند سال تمام دارایی‌اش که خانواده‌اش‌ بود را از دست داد. اما استوار راهش‌ را در پیش گرفته.
این‌ها‌ اگر احساس‌ سرشان‌ نمی‌شد برای دوشیدن‌ گاوشان نغمه‌ سر نمی‌دادند.
همین‌ ادم‌ها صدای گاو که می‌آید ذوق ‌می‌کنند و می‌گویند: “لر هاکورده، خِر هاکورده!” (صدایش‌ در آمد و برای‌ ما خیر و برکت به دنبال دارد)

حالا اینجا توی شهر کسی منتظر بهار نیست، همه غصه‌شان گرفته، از ترس کرونا‌ به خانه‌هایشان‌ پناه بردند. دم‌نوش می‌خورند تا اعصابشان ارام‌ شود.
امید به زندگی را از مردان کوهستان بیاموزید. این زمستان هم سپری‌ خواهد شد با همه تلخی‌هایش، به امید بهاری‌ دل‌انگیز.

فرداها هیچ‌گاه قابل پیش‌بینی نبودند، دیروزها هم که با آه همراه شدند و رفتند. آنچه جاری‌است، تنها امروز است باید زندگی کرد. زندگی هنر عبور از همین مشکلات است.

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.