اراذل و اوباش مازندران را چه کسانی باید سر و سامان دهند؟
پایگاه خبری چهاردانگه: اگر در زمانی نه چندان دور کلاه شاپو ، کفش قیصری و دستمال یزدی نشانه های لوتی گری و لات منشی بودند امروز اما همه این نشانه ها از نظر اراذل فعلی بچه بازی های کودکانه ای بیش نیستند. در حال حاضر فرهنگ اوباش با بدن های پُر از خالکوبی و حمل انواع سلاح های سرد و گرم تغییر کرده است.
اینها بدون دغدغه و بی رودربایستی از محافلشان سخن می گویند و با انواع سلاح ها از تفنگ های شکاری تا کلاشینکف و کُلت های جنگی عکس یادگاری می گیرند و در شبکه های اجتماعی منتشر می کنند.
اینکه چرا این فرهنگ رو به گسترش است و بسیاری از جوانان این مملکت به جای تحصیل و کسب دانش ترجیح می دهند تا تشَخُص اجتماعی و دیده شدن را از راه اوباش گری ترویج دهند نیاز به واکاوی دقیقی دارد که در جای خود ارائه خواهد شد.
منتها روند رو به گسترش تمایل به جلوه گری فیزیکی آنهم با ارائه بدترین شکل خشونت نگرانی جدی را در میان صاحبنظران حوزه های اجتماعی و جامعه شناسی پدید آورده است.
جولان دادن اوباش در خیابان ها علاوه بر ایجاد حس ناامنی در میان مردم سبب تحریک برخی از نوجوانانی که از آسیب های روانشناختی رنج می برند شده و به نوعی دامنه این رفتار ناهنجار را گسترده می کند.
خبر به شهادت رسیدن یکی از ماموران جوان نیروی انتظامی که در حین انجام وظیفه توسط اشرار و با سلاح گرم صورت گرفت ،موجی از غم و اندوه را در استان پدید آورده و سبب ایجاد پرسش های بسیاری در بین افکار عمومی جامعه شده است که باید توسط متصدیان امر پاسخ داده شود.
از زمان روی کار آمدن سردار جعفری نسب اقدامات مناسب و فراوانی را در رابطه با برخورد با اراذل و اوباش در جای جای مازندران شاهد بودیم.
از همان روز های نخست کسب مسئولیت نیروی انتظامی مازندران توسط جعفری نسب عملیات مبارزه با اراذل به شدت پی گیری و اجرا شد منتها این را هم نباید از نظر دور داشت که اقدامات قهری صِرف نمی تواند به تنهایی مانع حذف و گسترش فرهنگ اوباشگری شود.
مجموعه ای از عوامل و شرایط هستند که باید دست در دست هم دهند تا اولا در فرهنگ مردم نسبت به تمایل به اینگونه رفتار ها تغییر ایجاد شود و دوم اینکه چنین افرادی با مشاوره مناسب روانشناسی و پس از طی مراحل قانونی دوباره به سمت اینگونه رفتارها نروند.
متاسفانه جدای از شرایط اقتصادی، اجتماعی و محیطی ظاهرا تمایل برخی معدود از مسئولان و دست اندرکاران به جذب و حمایت عده ای از این اوباش برای ارعاب رقبا یا فرستادن اینها جهت زهر چشم گرفتن از برخی جریانات مخالف سبب شده است تا تعدادی از این افراد از حاشیه امنیت نسبی برخوردار شوند.
شنیده های تایید نشده حاکی از آن است که در یکی از شهرستان های مرکزی مازندران نماینده متنفذ شهرستان که دستی بر کارهای حقوقی هم دارد به طور علنی از یکی از اشرار شهرستان اعلام حمایت کرده و در هنگام رای گیری وعده داده است که در صورت پیروزی در انتخابات نسبت به آزادی وی اقدام خواهد کرد که ظاهرا این اتفاق هم افتاده است و شرور معروف پس از پیروزی نماینده در انتخابات مجلس،از زندان آزاد شد که پس از آزادی دوباره به ارعاب مردم و تیراندازی در ملاعام پرداخت و باز مشاهده می شود که نماینده محترم در پی آزادی وی از زندان می باشد.
باید یک عزم جدی هم در بین مردم و هم در بین نمایندگان مجلس و مسئولان بوجود بیاید تا ریشه این حرکات و جهت گیری های ضد اجتماعی خشکانده شود.
امروز در برخی شهرهای مازندران با این اسم های عجیب و غریب و نوچه هایشان مواجه هستیم از “سجاد . ش” تا “م – گاوزن” و از “عمو مهران” تا “مجتبی جیک جیک”.
آیا واقعا سزاوار نظام اسلامی ما هست که چنین افرادی آزادانه در مملکت جولان دهند و در برخی موارد مسئولان هم جهت رسیدن به برخی از
